Ballada o żmii


Mianowicie szedłem sobie ulicą, kiedy nagle moje oczy dostrzegły pewną łanie. Zbliżając się do niej zorientowałem się, że to Gadzinka, od razu przez myśl przeszedł mi tęczowy komentarz na jej temat, wszystkie te słowa nie były wstanie oddać jej rzeczywistego niebiańskiego uroku. Kiedy już staliśmy naprzeciw siebie, powoli wyciągnąłem w jej kierunku rękę, gdy dotknąłem jej twarzy opuszkiem palca, jak nie zaczęło nią nagle telepać, wyliniała z swojej ludzkiej formy i przemieniła się w 20 metrową żmiję. Spoglądając na mnie z góry, kapał jej jad z gęby, z każdą kolejną kroplą jadu, która spływała po mym ciele, czułem nieodzowną chęć komplementowania i adorowania losowych kobiet, które przychodziły mi na myśl. Nagłe na ♥♥♥♥♥♥ ujrzałem ciemną smugę, pomyślałem sobie "Czy to ptak? Czy to samolot? Nic bardziej mylnego to SUPER-KUK", wnet rzucił w nią solami trzeźwiącymi i powróciła do swojej pierwotnej ludzkiej formy. Widząc swojego dobrego ziomala, chciałem z nim zbić grabę, ale ten pierdalnął mnie w łeb ze szpadli. Gdy się ocknąłem widziałem tylko mrok, zorientowałem się że nasza zacna parka zakopała mnie żywcem, a ja będę już tylko dogorywać.

Na szczęście to był tylko sen, ale zorientowałem się, że wcale najgorszym nie było pogrzebanie mnie żywcem przez własnego dobrego ziomala, tylko to, że na wstępie snu przejawiałem objawy kukoldztwa.

Interpretacja jest taka, że kto ma wiedzieć ten wie