Zacznę może od tego, że raczej stronię od gier ukazanych w rzucie izometrycznym; widząc takie gry odwracam wzrok ignorując taki tytuł. Być może taka gra wydaje mi się niekompletna, bo nie mogę wczuć się w samego bohatera patrząc na niego z góry bądź nie spełnia moich oczekiwań graficznych, i nużąca. Moją postawę wobec tych gier można ująć dosyć groteskowo, bowiem patrzę na nie w takim rzucie, w jakim są one zbudowane :)

W takim razie przejdźmy do Wojny Krwi. Przede wszystkim sięgnąłem po tę grę z racji mojego zamiłowania do uniwersum Wiedźmina; zobaczyłem tytuł, kupiłem. Gdy rozpocząłem wspólną przygodę z Królową Meve... utonąłem. To jest ten właśnie typ gry, który pochłania cię całą swoją objętością. Zdawałem sobie przecież sprawę, że świat Geralta z Rivii jest nieziemski, ale grając w Wojnę Krwi poczułem to jeszcze raz.
Jest to bardzo poruszająca i przerażająca opowieść o II wojnie Królestw Północy z Nilfgaardem, a konkretniej o działaniach Królowej Lyrii i Rivii - Meve, krain, które jako pierwsze posmakowały ostrza Złotego Słońca. Wielka armia cesarska rozlewa się po północy siejąc spustoszenie wśród wszystkich państw. Ogromna przewaga liczebna i siła ataku rozłożyła na łopatki znaczną część Królestw. Lecz nie wszyscy zamierzali się poddać...

Dobra, do rzeczy; Wojna Krwi to przede wszystkim fabularyzowana gra karciana z elementami eksploracji świata. Jestem przekonany, że według wielu takie połączenie mija się z celem; ale prezentowana przez CD Projekt RED karcianka jest fenomenalnym przykładem takiej fuzji. Gra jest wypełniona Gwintem aż po brzegi; wojny fabularne, zagadki karciane i bitwy poboczne, które charakteryzują się dodatkowymi zasadami gry. Na każdym kroku naszej podróży będziemy musieli podejmować ciężkie moralnie decyzje, które w pewnym stopniu wpływają na naszą rozgrywkę, naszą talię i naszych towarzyszy - przemierzając bezkresy zżartych wojną krain napotkamy na swojej drodze także i przyjaciół, którzy mają decydujące znaczenie w rozgrywce jak i w kartach. Eksplorując świat oprócz kart zdobywamy także surowce potrzebne do ulepszenia naszego obozu.
Oprawa graficzna i dźwiękowa to profesjonalna robota od naszych producentów; Redzi mają to "coś", co wywołuje głębokie odczucia podczas gry. Jak dla mnie jedynym minusem może być niedopracowanie kreacji niektórych postaci, nie są tak charyzmatyczne jak bohaterowie Wiedźmina; do niczego innego nie jestem w stanie się przyczepić.
Jest to oczywiście obowiązkowy must-have dla wszystkich fanów sagi oraz miłośników Gwinta.
I choć kieruje to przede wszystkim do osób znających już Wiedźmina, to polecam serdecznie tę grę każdemu! :)