Steam 설치
로그인
|
언어
简体中文(중국어 간체)
繁體中文(중국어 번체)
日本語(일본어)
ไทย(태국어)
Български(불가리아어)
Čeština(체코어)
Dansk(덴마크어)
Deutsch(독일어)
English(영어)
Español - España(스페인어 - 스페인)
Español - Latinoamérica(스페인어 - 중남미)
Ελληνικά(그리스어)
Français(프랑스어)
Italiano(이탈리아어)
Bahasa Indonesia(인도네시아어)
Magyar(헝가리어)
Nederlands(네덜란드어)
Norsk(노르웨이어)
Polski(폴란드어)
Português(포르투갈어 - 포르투갈)
Português - Brasil(포르투갈어 - 브라질)
Română(루마니아어)
Русский(러시아어)
Suomi(핀란드어)
Svenska(스웨덴어)
Türkçe(튀르키예어)
Tiếng Việt(베트남어)
Українська(우크라이나어)
번역 관련 문제 보고
I hope we can play again!
bah bah en nog eens bah. ondanks met deze vertoning een potje waggievoetbal gespeeld. allemaal leuk en aardig, maar dan opeens, uit het niets. begon dit ice-tea drinkende stuk vlees over kleine kindjes te praten. op het begin was het nog wel oké, hij had het toen over hoe hij wel eens het plezier in de oogjes van de kindjes in de speeltuin zag. maar toe zij hij lets wat mij voor altijd en eeuwig bij blijft. iets wat mij talloze trauma's heeft opgeleverd. hij sprak, in een eng, hoog stemmetje: "ik lust er wel eentje". het werd eventjes stil, en toen moest hij ook nog eens lachen. nou beste lezer, dan begrijpt u wel dat ik per direct de communicatie met deze naar yoghurt saus ruikende viezerik staakte.
het moraal van het verhaal
dus jongens en meisjes, kijk goed uit, want achter ieder vreemd online personage kan een kindereter zitten.