Jeśli twoje wrażliwe serduszko nie może znieść widoku cierpienia zwierząt, przygarniasz każdego potrzebującego pomocy ptaszka, kotka i pieska, kupujesz tylko te kosmetyki, które nie były testowane na zwierzętach, od wizyty w zoo wolisz ból zęba, a za najlepszą kaczkę uważasz taką, która lata sobie na wolności, a nie taką z chrupiącą skórką, upieczoną z jabłkami i podaną z sosem pomarańczowym, to mam wspaniałe wieści – theHunter: Call of the Wild jest grą właśnie dla ciebie! A także dla wszystkich tych, którzy postanowili nie wyrzekać się naturalnego porządku rzeczy i ich ulubionym warzywem dalej pozostaje smażony na smalcu soczysty kotlet schabowy.

Ogrywając ten obecnie najbardziej dopracowany symulator myśliwego nie krzywdzi się absolutnie żadnego zwierzaka, można podziwiać piękne, rozległe tereny parków łowieckich, a przy okazji pobawić się w tropiciela i poczuć ekscytację związaną z podchodzeniem zwierzyny. Miłośnicy zwierząt na wolności mogą ograniczyć się jedynie do lornetki, wabików i aparatu, za to miłośnicy zwierząt na talerzu otrzymują pełen serwis w postaci kilkunastu rodzajów broni długiej, krótkiej, łuków i kusz.

Same parki stanowią bardzo mocną stronę gry. Mapy są rozlegle (każda ma po 64 km2), oferują piękne widoki, kilka gatunków zwierzyny łownej, bardzo zróżnicowany teren i znajduje się na nich wiele miejsc do odkrycia. Potrafią zrobić wrażenie czy to krajobrazem, czy też gęstą szatą roślinna, czy efektami świetlnymi, czy udźwiękowieniem. Poznanie jednego parku to zabawa na minimum kilkanaście godzin wypełnionych tropieniem zwierząt, odkrywaniem stref odpoczynku, wodopojów, najlepszych rejonów łownych oraz wykonywaniem zadań, które są nam zlecane. Jednak osiągnięcie momentu, w którym bardzo dobrze pozna się już całą mapę, upoluje przedstawicieli wszystkich występujących na niej gatunków zwierząt i wykona większość zadań zajmuje znacznie więcej niż te wspomniane wcześniej kilkanaście godzin. Wersja podstawowa zawiera dwa rezerwaty łowieckie znajdujące się na terenie Europy Środkowej oraz USA. W wersji sprzedawanej jako 2019 Edition oprócz dwóch podstawowych znajdują się jeszcze dwie dodatkowe mapy - pokryta śniegiem rosyjska tajga oraz afrykańska sawanna. Obie z nich są dostępne w formie płatnych DLC dla posiadaczy podstawowej wersji gry. Na tym jednak nie koniec, bo oprócz czterech wymienionych już rezerwatów do dokupienia jest też kilka innych. Dzięki temu możemy odwiedzić np. południowoamerykańską Patagonię, surowy Jukon, słoneczną Hiszpanię, spieczony słońcem Meksyk czy też amerykańskie górzyste Kolorado. Lista stale się wydłuża, bo twórcy gry średnio co pół roku wypuszczają kolejną mapę.

Zwierzyna, na która polujemy, jest dość zróżnicowana i zależy od odwiedzanego parku. W dwóch podstawowych parkach znajdziemy dzikie gęsi, kaczki, zające, lisy, kojoty, sarny, jelenie, daniele, dziki, żubry, niedźwiedzie i łosie, a w dodatkowych pojawiają się jeszcze m.in. indyki, rysie, szakale, kozice, renifery, bizony, widłorogi, guźce, gnu, bawoły, pumy, a nawet lwy. Do tego osobniki każdego gatunku różnią się między sobą płcią, wielkością, czujnością i potencjalną nagrodą, jaką otrzymamy po ich upolowaniu. Gra ocenia każdą naszą zdobycz biorąc pod uwagę zarówno wielkość trofeum jak i etyczność oddanego strzału (m.in. czy został użyty odpowiedni kaliber broni, czy trafiono w żywotne narządy zwierzęcia) i na tej podstawie odpowiednio nagradza nas punktami doświadczenia oraz finansowo, co umożliwia odblokowywanie nowych umiejętności myśliwskich oraz zdobywanie kolejnych broni, optyki, wabików czy amunicji. Warto też wspomnieć, że polować możemy nie tylko samotnie, ale także wspólnie ze znajomymi, co umożliwia tworzenie nowych taktyk przy wabieniu i strzelaniu do zwierzyny.

Oprócz płatnych DLC z nowymi rezerwatami, bronią i sprzętem dodatkowym (jak np. quad czy namioty), twórcy wypuścili też kilka darmowych, które warto ściągnąć. Dzięki temu bez ponoszenia dodatkowych kosztów dostaje się dostęp do strzelnicy, na której można ćwiczyć zachowanie różnych rodzajów broni, do gry trafiają nowe gatunki zwierząt, a nasza postać może skorzystać z nowych strojów czy plecaków, w których nosimy sprzęt.

Należy jednak pamiętać, że theHunter: Call of the Wild nie jest grą dla każdego. To nie jest typowa zręcznościowa strzelanka, w której gracz trzymając palec na spuście biegnie przed siebie, a wrogowie sami pchają mu się pod lufę. Ta gra to symulator myśliwego i chociaż zwierzyna jest w niej bardzo liczna, to większość czasu spędza się na jej tropieniu i podchodzeniu do niej tak, żeby uzyskać jak najlepszy kąt strzału jednocześnie pozostając przy tym niezauważonym. To ostatnie jest kluczowe, bo zwierzęta mają wyczulone zmysły węchu, słuchu i wzroku, więc ktoś robiący sporo hałasu spłoszy zwierzynę zanim sam będzie w stanie ją choćby zobaczyć. Strzelanie tutaj to moment kulminacyjny zabawy, która wymaga od gracza cierpliwości. Czasem lepiej zrezygnować z oddania strzału i poczekać na lepszą sytuację, niż wystrzelić pod niekorzystnym kątem, tylko zranić zwierzę i spłoszyć wszystkie inne w promieniu kilkuset metrów. Jeśli komuś taki spokojniejszy i wymagający więcej myślenia styl gry nie przeszkadza, to najprawdopodobniej wsiąknie on w klimat theHunter, będzie czerpał dużą satysfakcję z każdego udanego strzału i wkrótce tereny rezerwatów łowieckich staną się dla niego drugim domem.

W pełni zasłużona łapka w górę!